ავტორი: სუზი ბერიძე, მასწავლებელი
ჩვენ საკმაოდ მგრძნობიარე საზოგადოება ვართ. ძალიან ვშფოთდებით საჯაროდ გაცხადებული ძალადობის საქმეებით. თუ ეს ძალადობა ბავშვებს ეხება და ტრაგიკულად სრულდება, უფრო მეტად ვფორიაქობთ და ვაწრიალებთ კლავიატურას. ერთი ეგაა, ასეთი ამბები ორ კვირამდე გვყოფნის შეშფოთებული კომენტარების საწერად.
ომარ ლალიანცი 1976 წლიდან თენგიზ ბურჯანაძის სახელობის სტადიონზე მხაზველად მუშაობს. ადამიანს, რომელსაც თითოული მატჩის წინ მინდვრის მოწესრიგება ევალება, წელს სტადიონზე მუშაობის 45 წელი შეუსრულდა.
28 წლის ანა ჩიტუაშვილი პატარა ასაკიდან ხატავს, ქარგავს და კერავს. ანას ქარგვა დედამ ასწავლა, კერვა - მამიდამ, ხოლო ხატვა დამოუკიდებლად ისწავლა, საკუთარი უნარების გამოყენება ორი წლის წინ დაიწყო, როდესაც პირადი ნივთები მოხატა.
10 000 ცალი მონეტა - გორის განძი, რომელიც 1935 წელს მოქალაქე მ.ბიძინაშვილმა შემთხვევით აღმოაჩინა, მიწის სამუშაოების დროს.
თამარ ედიშერაშვილი სათამაშოებს ქსოვს. ამ საქმით 4 წლის წინ დაინტერესდა და მას შემდეგ 600-ზე მეტი სათამაშო შექმნა.
დალი ღოლიჯაშვილმა ეზოს დეკორაციების შექმნა სამი წლის წინ დაიწყო, როდესაც საცხოვრებლად სოფელ კარალეთში გადავიდა. დამზადებული ნივთები პირველად სოციალურ ქსელში განათავსა. იხსენებს, როგორ წევრიანდებოდა სხვდასხვა თემატურ ჯგუფებში, რათა სხვების ნამუშევრების ენახა და საკუთარ ხელნაკეთ ნივთებზეც მიიღო შეფასებები.
გორის სკოლებში სწავლობენ ახალგაზრდები, რომლებიც საკუთარი შესაძლებლობებით წარმატებას სასკოლო სივრცის მიღმაც აღწევენ.
პანდემიის პერიოდში, ნატო ქორიძე ეზოს დეკორაციების შექმნით დაინტერესდა. ის სოფელ კარალეთში ცხოვრობს და საკუთარი ეზოს გახალისება პანდემიის პირველ თვეებში დაიწყო.
საქართველოში ზოგადი განათლების სისტემა მიზნად ისახავს უზრუნველყოს ეროვნული და ზოგადსაკაცობრიო ღირებულებების მატარებელი, თავისუფალი პიროვნების ჩამოყალიბება, მოზარდის ჰარმონიული განვითარება, ლიბერალურ და დემოკრატიულ ღირებულებებზე დამყარებული სამოქალაქო ცნობიერების მქონე მოქალაქეების აღზრდა.
